Man wat was dit een spannende aflevering, en wat een twist op het einde zeg. De uitslag kwam bij iedereen echt als een donderslag bij heldere hemel, want heel eerlijk gezegd; we waren echt overtuigd dat we voor de winst konden gaan dit keer. Helaas liep het bij de jurering even wat anders. Ik ga later in het blogje zeker nog even in op de jurering en het effect wat dit voor ons heeft gehad. Maar eerst beginnen we bij het begin. De laatste keer mochten we met de hakken over de sloot door naar de volgende ronde.
En daar hebben we ook flink van geleerd. We realiseerde ons dat we de competitie hebben onderschat. Met maar twee dagen te gaan voor de opnames van deze aflevering hebben we het thema terug verwezen naar de tekentafel. Om aan de start te staan met een modelbaan die aan alle kanten Hollands Glorie uit zou stralen. Als we denken aan Hollands Glorie dan hebben wij ons de vraag gesteld waar wij als Hollanders nu zo trots op mogen zijn. En dan kom je natuurlijk terecht op onze exportproducten zoals kaas. Hier wilden we dan ook de focus op gaan leggen, met de kaasmarkt centraal. Het verhaal start met een trein die de melk van de boer transporteert naar de Melkfabriek. Na de productie van de kaas zal deze afgeleverd worden op de kaasmarkt waar het product zal worden verhandeld.
Maar Nederland is niet alleen kaas, ook ons watermanagement is iets waar we in uitblinken in Nederland. Twee markante items waaruit de Hollandse Glorie in onze ogen mooi in beeld gebracht moesten gaan worden. Ik heb Marcel gevraagd om het landschap uit te gaan werken, gezien zijn werk als ingenieur voor de provincie Noord-Holland.
Maar hoe maken we dit nu allemaal spectaculair? We hebben inmiddels gemerkt dat alleen een modelspoorbaan maken, en een spectaculair effect niet voldoende is om te winnen. Het antwoord hebben we inmiddels uitgewerkt zien worden op 3×1,5 meter tafel.
Het ontwerp is gebaseerd op de melkproductie waarin we de veeboer, melkproductie en kaashandel in beeld hebben gebracht. Dit is omringt door het watermanagement. Zo verdwijnt de trein op twee punten in een aquaduct, beelden we de polders uit met een gemaalmolen en afwatering. Ook een kanaal met een bewegende ophaalbrug waren present in het geheel.
En ja dat water……… veel besproken. Maar gelukkig niet meegenomen in de eind jurering. Dit was namelijk niet ons aan te rekenen. Wij wilden gaan werken met hars, echter werd dit ons afgeraden door een van de adviseurs van het programma. Omdat dit te lang zou gaan duren om te gieten. Op hun advies hebben we gebruikt gemaakt van gietwater en dat pakte dus compleet verkeerd uit. Evan had dit ook door en besloot daarom ook om ons hier niet op af te rekenen, maar moest er natuurlijk wel wat over zeggen.
Maar we zijn nog verder gegaan. De scene zoals we die wilden uitbeelden:
Als start zien we ons als team uitgebeeld tijdens een picknick in het weiland. Uit de radio klinkt de “Dik voor mekaar Show” van Andre van Duin. Terwijl we bedenken hoe we revanche zouden nemen na de vorige ronde. (Helaas is dit stuk niet uitgezonden)
De trein, hebben wij te leen gekregen van een van onze klanten, waarvoor eeuwige dankbaarheid. Er was niks leverbaar van hetgeen wij wilde, en helaas al helemaal geen diesel. Het werd een elektrische loc, en de bovenleiding was ook ver boven het budget…. Compromissen sluiten is ook soms nodig.
De trein komt met wagons geladen met melkbussen tevoorschijn vanuit het aquaduct en passeert het weiland in de polders waar de koeien voor het eerst de wei in mochten. We hadden hiervoor ook een sound module geplaatst met het geluid van loeiende koeien. Helaas werd niet uitgezonden dat de koeien ook bewogen en sprongen door het weiland. De boer was er maar druk mee om de koeien binnen de afrastering te houden. Ondertussen draaide de molen rond om het water uit de polder terug te pompen naar het kanaal.
De trein vervolgt zijn reis langs een oud Hollands dorpje. Voor de oplettende kijkers, de huizen zijn helemaal opnieuw geschilderd met de hand om ze een Hollandse uitstraling te geven. Bij de supermarkt werden de inwoners verrast door een politiecontrole op snelheid. Wie zich netjes aan de regels hield mocht doorrijden naar het dorp waar zich de kaasmarkt bevond. De kaasmarkt is bijna geheel met de hand gemaakt door Ellen. Die alle kaasjes heeft gemaakt van klei, de kaasdragers van balsahout en is jullie de klederdracht op figuren opgevallen? Alleen de kramen kwamen uit een bouwpakket. Samen met het draaiorgel. Ook heeft Ellen in miniatuur het “Melkmeisje” van Vermeer nageschilderd. Die ze handig als dwarsligger heeft verwerkt bij de ingang van het dorp.
In het dorp konden natuurlijk ook geen fietsers ontbreken. Hiervoor hebben we een systeem gebruikt waarbij de fietsers via een ketting en magneten onder het wegdek worden voortgetrokken. We waren erg opgelucht dat het ook werkte tijdens de jurering. Want heel stabiel en betrouwbaar was het systeem totaal niet. De ketting liep er snel uit en de benen van de fietsers overstreken zich na een paar minuten fietsen. De opluchting bij marcel was dan ook groot toen alles goed ging tijdens de presentatie.
En zo zaten er nog veel meer kleine leuke details en grapjes verwerkt in het dorp en het landschap. Als de trein doorrijd in het dorp langs de koeienhandel en de kaasmarkt verdwijnt de kaastrein weer in een aquaduct om de melk af te leveren bij kaasfabriek “De Kaaskop”. De fabriek lag aan een kanaal met een beweegbare ophaalbrug. Hierop hadden wij het delfts stelletje geplaatst die elkaar kuste tijdens het neerdalen van de brug. Voor de oplettende kijkers, ook de zeilen van de plezierboot en de stand van de molen waren correct aan de windrichting!
De klapper was de grote wens van Ellen, nadat de trein was verdwenen hadden we een identieke trein klaar staan die terug zou komen als Kaastrein. Een Kleine cateraar voorzien van kaasjes met een Hollands vlaggetje. Speciaal voor de jury en de presentatie. De loc had trouwens wel erg veel moeite om omhoog te komen op de helling, die zeker wel 5% was.
Met dit plan hoopten we alle tips en adviezen van de Jury uit de vorige aflevering afgevinkt te hebben, te voldoen aan de criteria om Hollands Glorie uit te beelden en wederom de trein hierin centraal te verwerken.
Dag 1: We gaan bouwen
Daar gaan we weer, een kaal frame en een slim uitgewerkt plan. Marcel nam de leiding en Martin kwam een keer tot rust. Heerlijk om de touwtjes uit handen te geven. En dit had Marcel ook zeker goed gedaan. Een tekening op schaal werd neergelegd op een houten plaat en de rijwegen voor de rails werden uitgetekend op het hout.Terwijl de houten rijstroken werden gezaagd begonnen we de contouren uit de tekening over te brengen op hardschuim platen die van de voren al helemaal uitgedacht zijn door Marcel. Het opbouwen van de ruwbouw ging dan ook echt als een zonnetje en al vrij snel konden we gaan proefrijden met de trein.Het hardschuim landschap werd met modelbouwgips ingesmeerd om een glooiend geheel te maken. Een polderlandschap zoals wij die in Nederland hebben. De dag ging echt heel fijn en snel, het resultaat was ook exact zoals we dat hadden bedacht. Na de chaos van de vorige aflevering was dit echt een welkome verloop van de aflevering, een fibe die we vast hebben weten te houden tot de laatste minuut van de laatste dag.
Dag 2: “dwars”ligger, het word een gewoonte
En dan ligt daar een dwarsligger…. Een vliegenmepper en een cassettebandje. Ellen werd aan het werk gezet om hier wat creatiefs mee te doen, Marcel ging aan de slag met het aanbrengen van het basisgroen. Arnaud en Tijn ontfermde zich over de techniek onder de baan, en Martin…… Moest dus het water gaan doen. Net we hadden afgesproken dat Ellen dat zou gaan doen. Ze wisten het gewoon.
We wilden zoals genoemd eigenlijk giethars gebruiken. Dit moet in een oven verwarmd worden en doordat er maar een kleine oven aanwezig was zouden we telkens maar kleine beetjes kunnen maken. Daarom werd ons afgeraden dit te doen door de adviseur van de productie. En de Wasser XL te gebruiken van Noch. Dit zou volgens hem binnen 24 uur droog zijn…. Wisten wij veel, Martin had dit ook nog niet eerder gedaan.
Nadat martin het water had gegoten kwam Evan er al direct aan, met de vraag waarom we dit zo hadden gedaan. Na het aanhoren van de uitleg heeft hij ons van tips voorzien om ervoor te zorgen dat het geen totale ramp zou gaan worden. En op een kleine lekkage, die op TV lekker breed werd uitvergroot na, viel het ook gelukkig op het eind wel mee. Maar dat dit zou gaan falen was al snel heel erg duidelijk…. Gelukkig heeft de jury dit niet meegenomen in de punten. Anders zou het extra zuur zijn geweest.
En ja, de achtergrond. Het was echt pure toeval dat wij en Oranje dezelfde achtergrond hadden. Op advies van Evan hebben we de achtergrond verlaagd waardoor we niet opnieuw hoefden te schilderen. Bij Oranje lukte dit advies helaas niet, die moesten echt een andere achtergrond gaan zoeken. Na het water is dat wel een fijne meevaller voor ons. Met dank aan Evan voor de goede tips en adviezen!
De dwarsligger lukte ook geheel volgens plan, al kregen we het billboard niet meer verlicht voordat de tijd voorbij was. Klein minpuntje, maar de rest was leuk verwerkt door Ellen. Die gelijk daarna begon met de detaillering van de groenvoorziening in het landschap.
Wederom een dag waarin we ondanks een paar tegenslagen erg gemotiveerd en vol vertrouwen hebben volbracht.
Dag 3: Een Hollands Glorieuze ondergang
De laatste dag, nog 4 uurtjes de tijd om alle details te perfectioneren. De scenes op hun plek te zetten, de techniek te testen en de kaasmarkt af te maken. Alle voorbereiding betaalde zich uit want alle puzzelstukjes vielen naadloos op hun plek. Na 2,5 dag bouwen stond daar een baan waar wij allemaal erg trots op waren. We keken naar een stukje modelspoorbaan op smaak. Een mooi landschap, nog mooier dan we hadden durven dromen. En met die volle trots, wat kon er dan nog fout gaan? Als we hier niet hoog mee scoren, dan snappen we het ook niet meer. En met dit gevoel hebben we ook de Jury onze baan gepresenteerd.
Maar dan dat jury rapport. Als je op een zomerse zonnige dag ineens word overvallen door een enorme onweersbui die zijn weerga niet kent. We werden beloond met een laatste plaats met een 6 voor creativiteit en een 8 voor bouwkwaliteit. Dat de winnaar de Tilburgse kermis was, daar konden we ons wel in vinden, maar een ontbijttafel…… We waren verbijsterd, kwaad en gefrustreerd. Ik kan het niet mooier omschrijven als dat we echt “not amused” waren. De mededeling dat we door mochten naar de halve finale, was natuurlijk geweldig nieuws. Maar het gevoel dat je ondanks je beste prestatie ooit nog steeds verloor overheerste stomweg het meest. Normaal zijn we het wel eens met de Jury, maar dit voelde zo onterecht, de feestvreugde was ver te zoeken.
De Aftermatch, de messen zijn geslepen
Normaal bleven we ook altijd tot laat voor de “beauty shots” maar nu wilden Ellen direct naar huis. Hier schrok de productie van, en blijkbaar de jury ook. Toen de volgende dag de gevoelens een plekje hadden gekregen hebben de jury en de productie ook contact met ons opgezocht om het uit te praten. Met tekst en uitleg werd ons ook verteld wat hun achterliggende gedachte was hiervan. En dat het anders uit pakte dan dat ze bedoeld hadden.
Zij wisten dat we door zouden gaan, ze hadden allang besloten dat er niemand naar huis zouden gaan. Ons team was ijzersterk gegroeid in bouwtechniek en kwaliteit en daarvoor werden we ook beloond met het hoogste cijfer, een 8. Maar de creativiteit om out-of-the-box te denken mistte zij nog een beetje. Hierin waren Blauw in het bijzonder en ook Oranje toch de sterkere partijen in. Met een 6 hoopten ze ons te motiveren om in de halve finale echt uit de doos te gaan denken.
Toen we naar huis reden de dag van de uitslag, wilde we de handdoek in de ring gooien. Hoe kunnen we nu in hemelsnaam verder komen als we klaarblijkelijk het spelletje niet begrijpen. Dit is de tweede keer dat we op het nippertje door zijn naar de volgende ronde. Overduidelijk zijn oranje en Blauw favoriet voor de finale. Na het gesprek de volgende dag en nadat we onze frustraties konden uiten, werden we door de jury erop gewezen dat we niet zo donker moesten denken. We zijn in hun ogen enorm gegroeid en absoluut niet afgeschreven. Maar we konden niet herkennen dat de teleurstelling nog steeds erg groot was.
Zoals de Jury het cijfer bedoeld hebt zit creativiteit niet in je vingers….. Maar in de ideeën die je hebt. En daarmee was voor ons de kous af, tijd voor wraak.
Over twee dagen is de halve finale en het thema is “The Sky is the Limit”. Dit is het thema van Martin en Ellen, die hebben dit voorbereid. Maar wat er nu ligt aan idee is niet voldoende. Langzaam begon de strijdlust weer terug te komen. Gevoed door onrecht en frustratie om een zesje deden we de winkel sluiten en de werkplaats open. Twee dagen de tijd, met het idee als basis, en revanche als doel…… 32 uur de tijd en veel te doen. Slapen kan later, als we eruit gaan dan willen we met een knal eruit.
Gaat het ons lukken om wraak te nemen en de jury te verbijsteren?
No responses yet